Przejdź do głównej zawartości

Rzeźby Magdaleny Abakanowicz.



Marta Magdalena Abakanowicz Kosnowska urodziła się 20 czerwca 1930 r. w Falantach. Była to kobieta o nietuzinkowych zdolnościach.
Ta Polska rzezbiarka, nauczycielka akademicka oraz szcześliwa żona Jana Kosmowskiego specjalizowała się w tworzeniu dużych, figuralnych kompozycji przestrzennych w oparciu o tkaninę.
Wykorzystywała Ona  w swoich dziełach także materiały takie jak kamień, drewno czy brąz. Magdalena Abakanowicz żyła i tworzyła w pięknej Warszawie odnosząc liczne sukcesy. W latach 60-tych stworzyła cykl abakanów składający się  z wielu dużych prac wykonanych technikami tkackimi. Te formy rzezbiaskie zrewolucjonizowały spojrzenie na tkaninę. Do tej pory wszelkiego rodzaju materiały nie były kojarzone ze sztuką. Magdalena Abakanowicz pokazała, że rzeżby można stworzyć przy użyciu niestandardowych materiałów.
W 1954 ukończyła warszawską ASP , a później także sopocką PWSSP.
W 1962 r. na Międzynarodowym Biennale Tkanin w Lozannie podwieszone pod sufitem tkaniny przez Magdalene Abakanowicz  wywarły duże wrażenie na wielu osobach. Artystka wówczas miała 32 lata.




W 1965 r. już 3 lata po sukesie w Lozannie artystka została nagrodzona złotym medalem na Biennale w São Paulo.
Kobieta ta odniosła bardzo wiele sukcesów . Od 1979 była profesorką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, w której prowadziła zajęcia w latach 1965–1990. Od 2006 byłą członkinią Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.
Miała wystawy w miejscach takich jak np: Mannheim,Paryż, Zurich, Bristol oraz wiele, wiele innych.
W swoich dzięłach artystka często ukazywała zwierokrotnione sylwetki ludkie stojące w pewnych porządku. Wiele Jej prac nadal zdumiewa i podbija serca wielu ludzi.
Magdalena Abakamowicz była wybitną rzezbiarka rzucającą nowe spojrzenie na twoczość i wykorzystanie tkanin.

Zmarła 20 kwietnia 2017r. w Warszawie i w tym mieście Została pochowana 27 kwietnia 2017r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

 Anna Dudzik

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Dzieła Marcela Duchampa

KIM BYŁ MARCEL DUCHAMP? Marcel Duchamp, a właściwie Henri-Robert-Marcel Duchamp (ur. 28 lipca 1887 w Blainville-Crevon, zm. 2 października 1968 w Neuilly-sur-Seine) był francuskim malarzem i szachistą. Marcel Duchamp pochodził z rodziny artystów: był bratem rzeźbiarza Raymonda Duchamp-Villona malarza fowisty, rysownika i grawera Jacques’a Villona i malarki Suzanne Duchamp. Po raz pierwszy wystawiał swoje dzieła w 1909 na Salonie Niezależnych i Salonie Jesiennym w Paryżu. Początkowo obracał się w kręgu fowistów, nawiązywał też do Cézanne’a, symbolizmu i kubizmu. Od połowy lat 30. współpracował z surrealistami, uczestnicząc w ich wystawach. W 1942, podczas okupacji Paryża przez Niemców, osiadł na stałe w Nowym Jorku, a trzynaście lat później otrzymał amerykańskie obywatelstwo. TWÓRCZOŚĆ DUCHAMPA Wczesne prace Duchampa były głównie postimpresjonistyczne. Eksperymentował z klasycznymi technikami oraz tematami takimi jak kubizm oraz fowizm. Zapytany kiedyś o inspiracje, któr

Obrazy Pieta Mondriana

Piet Mondrian urodził się w 1872 w Holandii. Przez jakiś czas był nauczycielem rysunku, jednak to mu nie wystarczało. Postanowił opuścić dom rodzinny i udać się do Amsterdamu, gdzie zapisał się na Akademię Sztuk Pięknych (Rijksakademie). W pierwszym okresie swojej tw órczości Mondrian malował przede wszystkim pejzaże. Jednym z najważniejszych motywów znajdujących się na jego pracach było drzewo.  Piet Mondrian, Czerwone drzewo, olej na pł ótnie, źródło: Gemeentemuseum Na powyższym obrazie od razu rzuca nam się w oczy zestawienie kolorów. Połączenie żywych barw drzewa z posępnymi tła pasuje tu do siebie. Wszystko oddziałuje jako całość. Ważnym i przełomowym momentem w życiu Pieta Mondriana było zamieszkanie w Paryżu. Malarz związał się tam z ruchem kubistycznym, który mocno wpłynął na jego sztukę. Odnalazł nowe   źródło inspiracji - miasto, plakaty, ulice sprowadzane do najprostszych form. Na obrazie "Still Life with Gingerpot I" dos

Sztuka ludowa. Na szkle malowane- Ewelina Pęksowa

Ewelina urodziła się 18 października 1928 r. w Zakopanem w góralskiej rodzinie. Jej ojciec Stanisław Zubek był sławnym producentem nart tzw. „zubków”. W 1939 roku ukończyła zakopiańskie gimnazjum „Szarotka”. Jeszcze przed wojną poznała swojego przyszłego męża, starszego od niej o 9 lat Władysława Pęksowa. W czasie okupacji działał w konspiracji i ukrywał się w Krakowie. W 1944 r. pobrali się pod fałszywym nazwiskiem Wojdyna. Po wojnie wrócili do Zakopanego. W tym czasie Ewelina pomagała ojcu w produkcji nart, szyła swetry i czapki dla narciarzy czy zajmowała się ogrodem. W 1964 r. zaczęła się jej historia ze sztuką. Zaczęła od rzeźbienia w drewnie. Tworzyła ikony. Zawsze zostawiała słoje, bo według niej nadawały obrazowi swój wyraz. Dwa lata później przeszła na malowanie na szkle. Jej sztuka zyskała wielką sławę w kraju i za granicą, a oryginalny styl malowania wyróżnia ją zdecydowanie spośród innych malarzy ludowych. Od 1973 r. brała udział w kilkudzies