Nam June Paik urodził się w stolicy Południowej Korei, Seulu 20 lipca
1932 roku, a zmarł 29 stycznia 2006 w Miami na Florydzie. Zajmował się
komponowaniem, sztuką , jako pierwszy wykorzystał media elektroniczne do
artystycznych celów.
W latach sześćdziesiątych zaczął współpracować z ruchem Fluxus, którego konceptem było uznanie dzieła przypadku, spontaniczności, ironii, humoru. Sprawiło to, że jego prace były bardzo oryginalne, ekspresywne, jak na przykład ,,Draw a straight line and follow Paik" zanurzał krawat i głowę w nocniku z atramentem i wykreślał linie na papierze rozłożonym na podłodze nazywając to ,,Zen dla głowy". Zaczął też manipulować dźwiękiem, sygnałem z telewizora wykorzystując do tego między innymi magnes. Po raz pierwszy zostało to wykorzystane w galerii Parnass w 1963 roku na wystawie ,,Exposition of Music. Electronic Television".
Według Paika technologia towarzyszyła człowiekowi od starożytnych czasów, przykładem może być kultura egipska, która wypracowała złożone technologie, min.: budowy grobowców, produkcji pigmentów, mumifikacji, a także stworzyła systemy ochrony i zajmowała się astrologią.
Często opierał się o filozofię zen, była dla niego jedną z najbardziej podstawowych źródeł z których czerpał pomysły. Stworzył min. realizacje, nazwane: ,,Zen dla spaceru", ,,Zen dla wiatru", ,,Zen dla palca", w których zestawił ze sobą zwykłe przedmioty: puszki, kapeć, klucz, zabawki, fotografie.
W 1974 roku, w studium dla ,,Rockefeller Foundation", Paik użył sformułowania "autostrada informacyjna". Twierdził, iż: ,,jeżeli tworzysz autostradę, ludzie wymyślają samochody. (...) Jeżeli tworzysz elektroniczną autostradę, coś musi się wydarzyć".
W latach 80. Paik jako pierwszy użył satelitów jako medium dla artystycznego przekazu. Jego pierwsza satelitarna instalacja to ,,Good Morning Mr. Orwell" dokonana w 1984 oku. Innym połączeniem satelitarnym w formie performance było zatytułowane ,,Bye Bye Mr. Kipling". Trzecia duża transmisja, tym razem pod tytułem ,,Wrap Around the World", była połączeniem między USA, Brazylią, Francją, Niemcami, Irlandią, Izraelem i Japonią. W satelitarnym performance uczestniczyli - japoński muzyk Ryūichi Sakamoto, piosenkarz David Bowie, choreograf Merce Cinningham, wiedeńska Orkiestra.
Paik pracował również z laserami, które według jego słów posiadają rodzaj nowej mistyki, działają psychicznie na widzów. ,,Przed dokonaniem ruchu czuję, że jakaś część mnie jest już w innej części świata. Laser łączy z bardziej uduchowionym światem. Jest też kontynuacją mojej sztuki wideo, ale dobrą rzeczą w tym jest to, że nie można tego pokazać w tv"
Wiktoria Gładysz
W latach sześćdziesiątych zaczął współpracować z ruchem Fluxus, którego konceptem było uznanie dzieła przypadku, spontaniczności, ironii, humoru. Sprawiło to, że jego prace były bardzo oryginalne, ekspresywne, jak na przykład ,,Draw a straight line and follow Paik" zanurzał krawat i głowę w nocniku z atramentem i wykreślał linie na papierze rozłożonym na podłodze nazywając to ,,Zen dla głowy". Zaczął też manipulować dźwiękiem, sygnałem z telewizora wykorzystując do tego między innymi magnes. Po raz pierwszy zostało to wykorzystane w galerii Parnass w 1963 roku na wystawie ,,Exposition of Music. Electronic Television".
Według Paika technologia towarzyszyła człowiekowi od starożytnych czasów, przykładem może być kultura egipska, która wypracowała złożone technologie, min.: budowy grobowców, produkcji pigmentów, mumifikacji, a także stworzyła systemy ochrony i zajmowała się astrologią.
Często opierał się o filozofię zen, była dla niego jedną z najbardziej podstawowych źródeł z których czerpał pomysły. Stworzył min. realizacje, nazwane: ,,Zen dla spaceru", ,,Zen dla wiatru", ,,Zen dla palca", w których zestawił ze sobą zwykłe przedmioty: puszki, kapeć, klucz, zabawki, fotografie.
W 1974 roku, w studium dla ,,Rockefeller Foundation", Paik użył sformułowania "autostrada informacyjna". Twierdził, iż: ,,jeżeli tworzysz autostradę, ludzie wymyślają samochody. (...) Jeżeli tworzysz elektroniczną autostradę, coś musi się wydarzyć".
W latach 80. Paik jako pierwszy użył satelitów jako medium dla artystycznego przekazu. Jego pierwsza satelitarna instalacja to ,,Good Morning Mr. Orwell" dokonana w 1984 oku. Innym połączeniem satelitarnym w formie performance było zatytułowane ,,Bye Bye Mr. Kipling". Trzecia duża transmisja, tym razem pod tytułem ,,Wrap Around the World", była połączeniem między USA, Brazylią, Francją, Niemcami, Irlandią, Izraelem i Japonią. W satelitarnym performance uczestniczyli - japoński muzyk Ryūichi Sakamoto, piosenkarz David Bowie, choreograf Merce Cinningham, wiedeńska Orkiestra.
Paik pracował również z laserami, które według jego słów posiadają rodzaj nowej mistyki, działają psychicznie na widzów. ,,Przed dokonaniem ruchu czuję, że jakaś część mnie jest już w innej części świata. Laser łączy z bardziej uduchowionym światem. Jest też kontynuacją mojej sztuki wideo, ale dobrą rzeczą w tym jest to, że nie można tego pokazać w tv"
Wiktoria Gładysz
Komentarze
Prześlij komentarz