Przejdź do głównej zawartości

Dzieła Marcela Duchampa

KIM BYŁ MARCEL DUCHAMP?
Marcel Duchamp, a właściwie Henri-Robert-Marcel Duchamp (ur. 28 lipca 1887 w Blainville-Crevon, zm. 2 października 1968 w Neuilly-sur-Seine) był francuskim malarzem i szachistą. Marcel Duchamp pochodził z rodziny artystów: był bratem rzeźbiarza Raymonda Duchamp-Villona malarza fowisty, rysownika i grawera Jacques’a Villona i malarki Suzanne Duchamp. Po raz pierwszy wystawiał swoje dzieła w 1909 na Salonie Niezależnych i Salonie Jesiennym w Paryżu. Początkowo obracał się w kręgu fowistów, nawiązywał też do Cézanne’a, symbolizmu i kubizmu. Od połowy lat 30. współpracował z surrealistami, uczestnicząc w ich wystawach. W 1942, podczas okupacji Paryża przez Niemców, osiadł na stałe w Nowym Jorku, a trzynaście lat później otrzymał amerykańskie obywatelstwo.





TWÓRCZOŚĆ DUCHAMPA
Wczesne prace Duchampa były głównie postimpresjonistyczne. Eksperymentował z klasycznymi technikami oraz tematami takimi jak kubizm oraz fowizm. Zapytany kiedyś o inspiracje, które w tamtym momencie były dla niego znaczące, Duchamp wskazywał prace symbolisty Odilona Redon, którego podejście do sztuki nie było pozornie antyakademickie, lecz całkiem indywidualne.
Marcel Duchamp był entuzjastą szachów, poznając tajniki tej gry w domu rodzinnym. W najbardziej aktywnym pod względem sportowym okresie swojego życia (lata 1922–1933) uczestniczył w wielu turniejach krajowych i międzynarodowych, osiągając liczne sukcesy, m.in. III m. w Brukseli (1923), I m. w Rouen (1924), I m. w Hyeres (1928) oraz I m. w Nicei (1928). W 1925 r. francuska federacja szachowa przyznała mu tytuł mistrza. Wielokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw Francji. Pomiędzy 1928 a 1933 r. był również czterokrotnym uczestnikiem szachowych olimpiad.
Duchamp stworzył grupę Société Anonyme w 1920 r. razem z Katherine Sophie Dreier i Manem Rayem. Był to początek trwającego całe jego życie zaangażowania w handel sztuką oraz kolekcjonowanie sztuki. Grupa ta gromadziła dzieła sztuki współczesnej oraz aranżowała wystawy sztuki i wykłady w latach 20. i 30.




DZIEŁA DUCHAMPA
„Fontanna” to jedna z najsłynniejszych, a jednocześnie najbardziej skandalicznych ekspozycji autorstwa Marcela Duchampa. Dzieło zostało pokazane w 1917 roku na wystawie Stowarzyszenia Artystów Niezależnych w Nowym Jorku i – oczywiście – wywołało szok. Był to bowiem zwyczajny pisuar umiejscowiony na cokole i podpisany jako „Fontanna”. Jednocześnie kompozycja ta zainicjowała ogólną dyskusję nad istotą sztuki.

 



Obraz olejny Marcela Duchampa „Akt schodzący po schodach nr 2” (Nu descendant un escalier n° 2) wzbudził po swojej premierze spore kontrowersje, a także stał się obiektem kpin. Prezydent USA, Theodore Roosevelt, po obejrzeniu dzieła stwierdził, że dywanik w jego łazience ma większe walory artystyczne i dekoracyjne niż dzieło Duchampa. Artysta nie mógł też pocieszyć się pozytywną opinią kolegów po fachu – zarówno znajomi futuryści, jak i kubiści odrzucili obraz, jako bezwartościowy, odmawiając mu miejsca na wystawie Salon Niezależnych (1912 rok).




Oryginalny obraz – ten namalowany przez Leonarda da Vinci (zobacz) – przedstawia postać, której uśmiech został gromadnie okrzyknięty „najbardziej zagadkowym”. Równie zagadkowy jest tytuł słynnej Giocondy z wąsami, autorstwa Marcela Duchampa – L.H.O.O.Q. Jeśli zostanie odczytany po francusku, to będzie mu towarzyszyć wstępujący na twarz czytającego rumieniec. Artysta ukrył bowiem pod tymi literami zdanie „Elle a chaud au cul” , które oznacza dosłownie „ona ma gorący tyłek”. I to jest dopiero wyzwanie dla nałogowych interpretatorów. A może wskazówka… Wulgarne określenie kobiety, czy zwrócenie uwagi na rzekomy homoseksualizm da Vinci?


Mimo upływu ponad 50 lat od śmierci Duchampa, jego postać i wpływ na sztukę współczesną uważane są za kontrowersyjne. Można łatwo stwierdzić, że poprzez głównie zaakceptowanie ready-mades* wszystko w sztuce obecnie uchodzi.


*Ready-made (fr. objet trouvé, 'gotowy przedmiot') – pojęcie z dziedziny sztuki, opisujące przedmiot stanowiący dzieło sztuki lub będący częścią dzieła sztuki, który został utworzony z przedmiotu codziennego użytku lub z odpadków. Użycie takiego przedmiotu w kontekście innym niż ten, do którego został przeznaczony, nadaje mu inny sens.



Paulina Pijewska 


Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Marcel_Duchamp
http://eszkola.pl/jezyk-polski/fontanna-2132.html
http://wypracowania.pl/wypracowania/marcel-duchamp-akt-schodzacy-po-schodach-nr-2-opis-interpretacja-i-analiza
http://sztukatulka.pl/index.php/2011/03/25/gdyby-babcia-miala-wasy/




Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Obrazy Pieta Mondriana

Piet Mondrian urodził się w 1872 w Holandii. Przez jakiś czas był nauczycielem rysunku, jednak to mu nie wystarczało. Postanowił opuścić dom rodzinny i udać się do Amsterdamu, gdzie zapisał się na Akademię Sztuk Pięknych (Rijksakademie). W pierwszym okresie swojej tw órczości Mondrian malował przede wszystkim pejzaże. Jednym z najważniejszych motywów znajdujących się na jego pracach było drzewo.  Piet Mondrian, Czerwone drzewo, olej na pł ótnie, źródło: Gemeentemuseum Na powyższym obrazie od razu rzuca nam się w oczy zestawienie kolorów. Połączenie żywych barw drzewa z posępnymi tła pasuje tu do siebie. Wszystko oddziałuje jako całość. Ważnym i przełomowym momentem w życiu Pieta Mondriana było zamieszkanie w Paryżu. Malarz związał się tam z ruchem kubistycznym, który mocno wpłynął na jego sztukę. Odnalazł nowe   źródło inspiracji - miasto, plakaty, ulice sprowadzane do najprostszych form. Na obrazie "Still Life with Gingerpot I" dos

Sztuka ludowa. Na szkle malowane- Ewelina Pęksowa

Ewelina urodziła się 18 października 1928 r. w Zakopanem w góralskiej rodzinie. Jej ojciec Stanisław Zubek był sławnym producentem nart tzw. „zubków”. W 1939 roku ukończyła zakopiańskie gimnazjum „Szarotka”. Jeszcze przed wojną poznała swojego przyszłego męża, starszego od niej o 9 lat Władysława Pęksowa. W czasie okupacji działał w konspiracji i ukrywał się w Krakowie. W 1944 r. pobrali się pod fałszywym nazwiskiem Wojdyna. Po wojnie wrócili do Zakopanego. W tym czasie Ewelina pomagała ojcu w produkcji nart, szyła swetry i czapki dla narciarzy czy zajmowała się ogrodem. W 1964 r. zaczęła się jej historia ze sztuką. Zaczęła od rzeźbienia w drewnie. Tworzyła ikony. Zawsze zostawiała słoje, bo według niej nadawały obrazowi swój wyraz. Dwa lata później przeszła na malowanie na szkle. Jej sztuka zyskała wielką sławę w kraju i za granicą, a oryginalny styl malowania wyróżnia ją zdecydowanie spośród innych malarzy ludowych. Od 1973 r. brała udział w kilkudzies